Patroni
Poniżej przedstawiamy krótkie życiorysy patronów ministrantów.
Święty Alojzy Gonzaga
Alojzy Gonzaga urodził się 9 marca 1568 roku w Castiglione delle Stiviere. Jego rodzina należała do najznakomitszych rodów książęcych. Ojciec pragnął aby jego syn został rycerzem. W wieku 7 lat Alojzy poczuł jednak pragnienie służenia Bogu. Zmartwiło to bardzo jego ojca, który zabierał syna na różne dwory, chcąc odciągnąć go od tego. Wytrwałością i uporem dążył on jednak do realizacji swych zamierzeń, aż wreszcie w 1585 roku udał się do Rzymu i został przyjęty do nowicjatu jezuitów. Opuszczając dom rodzinny, zrzekł się swojego majątku na korzyść brata. W zakonie odznaczał się gorliwością, a szczególnie umiłowaniem cnoty czystości. Na rok przed święceniami kapłańskimi, posługując ofiarom epidemii sam się zaraził i zmarł dnia 21 czerwca 1591 roku, mając 23 lata. W 1605 roku papież Paweł V ogłosił go błogosławionym. Natomiast kanonizował go papież Benedykt XIII w 1726 roku. Liturgiczne wspomnienie przypada 21 czerwca.
Święty Dominik Savio
Dominik Savio urodził się w ubogiej włoskiej rodzinie we wsi Riva di Chieri we Włoszech w Piemoncie w 1842 roku. Jego rodzice byli prostymi ludźmi. Ojciec Karol był rzemieślnikiem, a matka Brygida krawcową. W wieku 12 lat wstąpił do Oratorium w Turynie założonym przez św. Jana Bosko. Dominik bardzo szybko rozwijał swoją duchowość. Już w wieku 5 lat służył do mszy świętej jako ministrant, a w wieku 7 lat przyjął pierwszą komunię świętą co było w tamtych czasach rzadkością. Pewnego razu po mszy porannej Dominik zaczął się modlić przed Najświętszym Sakramentem. Modlił się tak przez kilka godzin. Po tej długiej modlitwie w zimnym kościele Dominik bardzo ciężko zachorował a wkrótce po tym zmarł. Po śmierci Dominik Savio cieszył się coraz większą sławą i kultem. W roku 1950 papież Pius XII ogłosił Dominika Savio błogosławionym, natomiast w 1954 roku, zaliczył go w poczet świętych. Relikwie świętego znajdują się w Turynie, w bazylice Matki Bożej. Liturgiczne wspomnienie przypada 9 marca.
Święty Jan Berchmans
Jan Berchmans urodził się 13 marca 1599 roku w Diest w Belgii. Pochodził ze średnio zamożnej rodziny. Jego ojciec był grabarzem, matka natomiast córką miejscowego burmistrza. Wykształcenie zdobył w kolegium Jezuitów w Malines. W tym czasie jego owdowiały ojciec został wyświęcony na kapłana, było to w roku 1618. Jan wstąpił do nowicjatu jezuitów. Był bardzo zdolny, dlatego wysłano go na studia do Rzymu. Tu jednak ciężko zachorował. Chory na zapalenie płuc umarł 13 sierpnia 1621 roku. W 1867 papież Pius IX ogłosił go błogosławionym, natomiast papież Leon XIII w roku 1888 zaliczył go w poczet świętych. Święty jest patronem studiującej młodzieży, a także ministrantów. Liturgiczne wspomnienie przypada 26 listopada.
Święty Tarsycjusz
Nie znamy dokładnej daty jego śmierci. Przypuszcza się, że św. Tarsycjusz poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza Trajana (lata 249-251 po narodzeniu Chrystusa). Było to czas najbardziej krwawych prześladowań. Chrześcijanie chętnie ginęli za Chrystusa, ale ich największym pragnieniem było, by mogli na drogę do wieczności posilić się Chlebem Eucharystii. Zanoszono im przeto potajemnie Komunię św. do więzień. Gorliwością w obsługiwaniu świętych męczenników wyróżniał się św. Tarsycjusz. Pewnego dnia, kiedy niósł Wiatyk do więzienia, napotkał swoich rówieśników bawiących się na jednym z placów rzymskich. Pogańscy chłopcy zaczęli wołać Tarsycjusza, by się do nich przyłączył. On zaczął uciekać przed nimi. Zaczęli go gonić. Kiedy zaś spostrzegli, że coś przyciska do piersi, chcieli zobaczyć co niesie i siłą mu to wydrzeć. Bohaterski chłopiec bronił swego skarbu. Wówczas zgraja przewróciła go na ziemię, zaczęli go kopać i bić, rzucać nań kamieniami. Dopiero przypadkowo przechodzący żołnierz, miał chłopca uwolnić i bandę rozegnać. Zaniósł Tarsycjusza do domu, gdzie ten niebawem zmarł. Najświętszy Sakrament ze czcią odniesiono do kapłana katolickiego. Ciało Świętego zostało pogrzebane na cmentarzu św. Kaliksta. Liturgiczne wspomnienie przypada 15 sierpnia.
